Αιδώς Αργείοι….
Για μια ακόμη φορά το γνωστό για τις κομματικές και συνδικαλιστικές προτιμήσεις του βορειοελλαδίτικο site ανυπόγραφα συκοφαντεί και λοιδορεί, αναφέροντας ψεύδη και εφευρίσκοντας σενάρια επιστημονικής φαντασίας, θεωρώντας προφανώς ότι με αυτόν τον τρόπο εξυπηρετεί τις συνδικαλιστικές επιδιώξεις της πρώην κυβερνητικής παράταξης.
Αν και δεν συνηθίζουμε να απαντάμε σε ανυπόγραφα κείμενα, το εν λόγω αποτελεί λιβελογράφημα αντάξιο του κίτρινου τύπου. Επιλέγουν την χρονική στιγμή που η ελληνική αντιπροσωπεία αγωνίζεται για να συγκροτήσει πανευρωπαϊκό μέτωπο κατά της εισόδου του κεφαλαίου στα φαρμακεία.
Φθάνει στο σημείο μάλιστα να απαξιώνει σκαιότατα μία εκδήλωση ενός τοπικού φαρμακευτικού συλλόγου, η οποία σημείωσε τεράστια επιτυχία.
Έχοντας άποψη για όλους και όλα, καταπιάνεται και με την Γενική Συνέλευση του Φαρμακευτικού Συλλόγου Αττικής. Τους διαφεύγει όμως πως το Προεδρείο του ΦΣ Αττικής (σε αντίθεση με τη μονοκρατορία του Συλλόγου τους) διαθέτει πλουραλισμό και πολυμελή εκπροσώπηση. Αγνοούν (;) ότι πριν την ΓΣ, το ΔΣ του ΦΣΑ, αλλά και η προηγούμενη ΓΣ, είχε ενημερωθεί ότι ο Πρόεδρος του ΦΣΑ θα απουσίαζε από τη ΓΣ της 06.6.2016, λόγω της συμμετοχής του στην εκδήλωση του ΦΣ Δωδεκανήσου. Είχε δε συμφωνηθεί ότι δεν υπήρχε πρόβλημα λόγω της απουσίας του, καθώς θα τον αντικαθιστούσε ο Αντιπρόεδρος του ΦΣΑ κ. Ι. Δαγρές. Αξίζει να σημειωθεί ότι η εν λόγω εκδήλωση του ΦΣ Δωδεκανήσου είχε προγραμματιστεί δυο μήνες πριν.
Ο Πρόεδρος του ΠΦΣ είναι ελεύθερος να πηγαίνει όπου τον καλούν και κρίνει ότι πρέπει να παραστεί, ακόμη και σε εκδηλώσεις που δεν έχουν αποκλειστικά φαρμακευτικό περιεχόμενο, αλλά είναι ευρύτερου τοπικού ενδιαφέροντος, όπως η εν λόγω εκδήλωση.
Δεν φαίνεται να έχει γίνει ακόμη αποδεκτό από συγκεκριμένους, ότι το Σώμα των εκλεκτόρων στις εκλογές του 2014 καταδίκασε τις τακτικές και πρακτικές της προηγούμενης μονοκομματικής διοίκησης. Είναι όμως μια πραγματικότητα...
Διχαστικές λογικές και ανώνυμα κείμενα, χωρίς το θάρρος της υπογραφής, αποτελούν χαρακτηριστικά παλαιοκομματισμού, μικροκομματισμού και παλαιοσυνδικαλισμού. Κομμάτι μιας εποχής που έχει πια περάσει ανεπιστρεπτί και έχει αποδοκιμαστεί.
Ο κλάδος πρέπει να ενώνεται και όχι να διχάζεται, όπως πράττει σε συνεχή βάση το εν λόγω βορειοελλαδίτικο site.
Όσοι συνδικαλιστές κρύβονται πίσω απ’ αυτό, ξεχνούν ότι τα φαρμακεία αποτελούν από την πρώτη στιγμή της λειτουργίας τους εκλογικά κέντρα. Βέβαια το ξεχνούν, όταν στην κυβέρνηση είναι το κόμμα της προτιμήσεως τους. Τα 11.000 φαρμακεία έχουν τεράστια δύναμη εναντίον κάθε κυβέρνησης, υπέρ των φαρμακοποιών και του ελληνικού λαού.
Η συνδικαλιστική αντιπολίτευση έχει και όρια.
Κωνσταντίνος Λουράντος