Tην έντονη ανησυχία του για τη νέα μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης για το 2014, εκφράζει ο πρόεδρος του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου Κυριάκος Θεοδοσιάδης, ο οποίος σε αποκλειστική του συνέντευξη στο
real.gr, θέτει το θεμελιώδες ερώτημα: «Θέλουμε Δημόσια υγεία ή εμπόριο Υγείας;»
Ο πρόεδρος του ΠΦΣ, ελπίζει πάντως με την ψήφιση του νομοσχεδίου για την Υγεία, που έγινε το βράδυ της Πέμπτης στη Βουλή, η πολιτεία να προχωρήσει τη διαδικασία και να εξοφλήσει, όπως επισημαίνει, τα ληξιπρόθεσμα χρέη προς τους φαρμακοποιούς που εδώ και μήνες δεν έχουν πάρει ούτε ένα ευρώ.
Αναλυτικά η συνέντευξη:Κύριε Θεοδοσιάδη το υπουργείο Υγείας με βάση και τις απαιτήσεις της τρόικα, αποφάσισε ότι η μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης θα πρέπει να κυμανθεί στο 1,9 έως 2 δισ. ευρώ, για το 2014. Εσείς γιατί φέρεστε να έχετε ενστάσεις σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο;Η ανησυχία μας είναι πολύ μεγάλη καθώς πρέπει να σας εξομολογηθώ πως ήδη με τα 2,37 δισ. τα φαρμακεία, βρίσκονται στο παραπέντε για κλείσιμο και γύρω στα 1000 στο και πέντε. Ενδεχομένως να είναι μια μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης, συμβατή με το δημοσιονομικό πρόβλημα, αλλά δεν συνάδει με το αναφαίρετο δικαίωμα της παροχής αξιοπρεπούς υγειονομικής περίθαλψης των Ελλήνων.
Η μείωση του προϋπολογισμού της δαπάνης έστω και κατά 1 ευρώ θα μας φέρει ακόμη πιο κοντά σε συνθήκες υγειονομικής κρίσης. Εκτιμώ πώς όλοι οι υγειονομικοί φορείς θα πρέπει να χαράξουν μια κοινή πολιτική υγείας για να αποφύγουμε αυτό το τραγικό ενδεχόμενο και να βελτιώσουμε την υπάρχουσα κατάσταση.
Ανήκετε στους παρόχους Υγείας που τους οφείλει χρήματα ο ΕΟΠΥΥ, αν και πολλοί λένε ότι οι φαρμακοποιοί είναι ευνοημένοι σε σχέση με άλλους κλάδους. Τελικά πόσα χρήματα σας οφείλονται;Από το 2010 οφείλονται στα φαρμακεία 75.000.000 ευρώ. Εδώ υπήρξε μια απερίγραπτη και αδικαιολόγητη καθυστέρηση. Εμείς εγκαίρως από το καλοκαίρι είχαμε υποβάλλει πρόταση στο Υπουργείο Υγείας για μια νομοθετική ρύθμιση. Με πολύ μεγάλη καθυστέρηση η ρύθμιση, μόλις αυτή την εβδομάδα, πέρασε από τη Βουλή, μετά από τόσους μήνες! Θέλω να πιστεύω ότι οι 12.000 φαρμακοποιοί δεν θα περιμένουν πάλι και πώς ο νόμος θα εφαρμοστεί και δεν θα μπλοκαριστεί η εξόφληση των χρεών στα γρανάζια του Δημόσιου.
Για τις τρέχουσες υποχρεώσεις του 2013 καταβάλλεται μια συνεχής και αγωνιώδης προσπάθεια για συνεχή ροή πληρωμών και καθιέρωση σταθερής, τακτής ημερομηνίας εξόφλησης κάθε μήνα. Αυτό είναι κεφάλαιο κίνησης για εμάς. Μας το αναγνωρίζουν ακόμα δικαστικές αποφάσεις που μας δικαιώνουν πλήρως, αλλά ούτε αυτές εφαρμόζονται. Τα χρήματα αυτά, είναι εισόδημα, το οποίο όμως δεν έχουμε εισπράξει, αλλά παρόλα αυτά φορολογούμαστε, πληρώνουμε ΦΠΑ , εξοφλούμε τις τράπεζες που μας δανείζουν και χρήματα δεν βλέπουμε . Γίναμε επαίτες... Για ποιο λόγο, εμείς απλά ζητήσαμε εφαρμογή των νόμων, τίποτα περισσότερο…
Και θέλω να σας πω και κάτι άλλο. Ο φαρμακοποιός τέσσερα χρόνια τώρα με την οικονομική κρίση έχει προσφέρει πολλά στην πολιτεία. Είναι λοιπόν λογικό ο φαρμακοποιός που αγωνιά για την καθημερινότητά του να αισθάνεται κουρασμένος και αδικημένος. Πρόσφατα τόνισα, στην Ημερίδα για την Διαφάνεια στην Υγεία, ότι δεν έχουμε τις αντοχές μιας φαρμακοβιομηχανίας.
Με αφορμή λοιπόν αυτή την τοποθέτηση θα ήθελα να απευθυνθώ και προς τους άλλους παρόχους που μιλούν πολλές φορές για επιλεκτική πληρωμή. Το φαρμακείο δέχεται το τελικό χτύπημα σε κάθε νέο μέτρο. Το φαρμακείο θέλει ρευστότητα για να κινηθεί όλο το σύστημα που ξεκινά από την βιομηχανία και φθάνει στον γιατρό και τελικά στον ασθενή.
Κι επιπλέον πρέπει όλοι να αντιληφθούν ότι είναι μια πολύ μικρή οικονομική μονάδα χωρίς οικονομικές αντοχές, με ελάχιστο καθαρό περιθώριο κέρδους και με κεφάλαιο που έχει εξατμισθεί από τις συνεχείς απομειώσεις της αξίας των αποθεμάτων του. Σε αυτό τον αγώνα επιβίωσης ας είμαστε όλοι μαζί και όχι απέναντι.
Αλήθεια υπάρχουν τα κατασχετήρια στα φαρμακεία; Ή αποτελούν επικοινωνιακό τρικ για να ασκήσετε πίεση στην κυβέρνηση; Τα κατασχετήρια που βρίσκονται στα χέρια των δικαστικών επιμελητών εις βάρος των φαρμακοποιών, ξεπερνούν τα 1000! Παράλληλα αυξάνονται με ταχύ ρυθμό οι φαρμακοποιοί που σπεύδουν να βγουν στη σύνταξη έστω και με μειωμένες αποδοχές. Για παράδειγμα το 2012 είχαμε 212 συναδέλφους δηλαδή ένα ποσοστό γύρω στο 20% του συνολικού αριθμού των φαρμακείων.
Το πρόβλημα λοιπόν πέρα από κοινωνικό, γιατί από τα φαρμακεία ζουν και εργάζονται 20.000 οικογένειες, έχει και τον χαρακτήρα απώλειας επιστημονικού δυναμικού. Και αυτό γιατί πολλοί συνάδελφοι, νέοι κυρίως, επιλέγουν το εξωτερικό προς εύρεση εργασίας.
Σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες κ. Θεοδοσιάδη, βλέπουμε ότι υπάρχουν φάρμακα ευρείας κυκλοφορίας που δεν χρειάζονται συνταγή αλλά και βιταμίνες που πωλούνται και από τα σούπερ μάρκετ; Γιατί εσείς αντιδράτε;Εμείς έχουμε τονίσει κατ’ επανάληψη πως κανένα φάρμακο , συνταγογραφούμενο ή μη, δεν πρόκειται και δεν πρέπει να πωλείται εκτός φαρμακείων. Αυτό προκύπτει και από τη πρόσφατη δήλωση του Υπουργού Υγείας, μετά τις συναντήσεις με την τρόικα.
Υπάρχει ένας μύθος, που κάποιοι για συγκεκριμένους λόγους συντηρούν και μιλάει περί μειώσεως των τιμών αν πωλούνταν κάποια από τα σούπερ μάρκετ. Η ευρωπαϊκή πρακτική αποδεικνύει ακριβώς το αντίθετο. Αλλά το θέμα κατά την άποψη μας δεν είναι αυτό. Αυτό που πρέπει να κατανοήσει η πολιτεία αλλά και οι ασφαλισμένοι είναι ότι τα φάρμακα δεν είναι τρόφιμα και ποτά και είναι επικίνδυνη οποιαδήποτε έστω συζήτηση σ αυτή τη βάση.
Κάθε πολίτης αντιλαμβάνεται ότι είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο η δημόσια Υγεία να αντιμετωπίζεται με τους κανόνες της αγοράς. Σε αντίθετη περίπτωση δεν πρέπει να μιλάμε για δημόσια Υγεία, αλλά για εμπόριο Υγείας!
